Christmas and New Year's Eve

De afgelopen twee weken waren erg druk met verschillende tripjes waarin veel gebeurde waardoor dat wel weer een verhaaltje waard is:)

Zoals ik al eerder vertelde was ik voor kerst uitgenodigd bij een Engelse familie in Norwich die ik nog nooit had ontmoet. Cathy had een Engels meisje ontmoet in Sheffield en was uitgenodigd voor kerst en aangezien Cathy kerst met mij zou vieren mocht ik ook gewoon mee komen. De reis er naartoe was erg lang. De goedkoopste optie was met de bus via London en dit betekende een reis van zo'n 12 uur, van deur tot deur. 5 uur 's ochtends liep ik langs Cathy's studentencomplex en liepen we in het donker naar het busstation. Die nacht had ik niet heel goed geslapen omdat het weer nogal ontstuimig was buiten. Op mijn zolderkamertje hoor ik de wind altijd flink en heb daardoor vaker het idee dat er een enorme storm gaande is buiten, wat dan eigenlijk wel mee blijkt te vallen. Maar deze nacht bleek het ook echt een flinke storm geweest te zijn en is een deel van Engeland overstroomd en zaten er duizenden mensen zonder stroom. Het viel bij mij dus nog mee!

Een tussenstop van 2 uur in London zorgde voor wat stress omdat we snel even wat van London wilden zien, maar aan het begin natuurlijk meteen helemaal verkeerd liepen... Altijd vervelend als je een stad niet goed kent, waar moet je naartoe? Uiteindelijk hebben we de Big Ben, London Eye en het Buckingham Palace even kunnen bezichtigen, snel wat foto's kunnen maken en daarna moesten we snel terug naar Victoria Station. We dachten alle tijd te hebben, maar hadden even niet ingeschat hoe groot Victoria Station wel niet is. Vooral het busstation was nog veel verder lopen dan het treinstation, dus we hebben de bus uiteindelijk nog maar net gehaald. Ontzettend druk was het op het station omdat iedereen natuurlijk net voor kerst naar huis wil of naar familie, dus door de mensenmassa komen met onze koffertjes was nog een hele opdracht. Na een reis van 12 uur kwamen we uiteindelijk aan in Norwich. Een hele overgang ten opzichte van London; we waren opeens tussen de weilanden beland. Ruth was de vriendin van Cathy die ons had uitgenodigd en zij haalde ons op met de auto. Er bleek nog een meisje (uit Hongkong) uitgenodigd te zijn die ik al eerder een keer in de introductie had gezien. 3 gasten uitnodigen is aardig wat en was dan ook erg benieuwd naar het huis, ze zullen er immers wel ruimte voor hebben dan. Dat bleek ook zeker zo te zijn. We kwamen aangereden en automatisch ging er een garagedeur open zodat we naar binnen konden rijden. Eenmaal binnen moesten we onze schoenen uit doen (had ik mijn hakken dus voor niets meegenomen) en liepen we meteen een trap op. De hal was erg groot met een mooie kroonluchter aan het plafond. Cathy en ik kregen onze eigen kamer met eigen badkamer en Amy, het meisje uit Hongkong, had ook haar eigen kamer. Ook Ruth had haar eigen badkamer in haar slaapkamer. Ik vond het interieur typisch (oubollig) Engels, maar Ruth zei al dat het geen standaard Engels huis is omdat het normaal niet zo groot is. Het bleek een Christelijk gezin te zijn en 's avonds gingen we dan ook naar de avondmis in een prachtige kathedraal. Normaal zijn de diensten niet in deze kathedraal maar in een gewone kerk, maar omdat het kerst is werd het daar gehouden. Ik ga nooit meer naar de kerk en vond het dan ook leuk om dit eens mee te maken. Een avondmis heb ik, voor zover ik mij kan herinneren, nooit meegemaakt. Er werd flink uitgepakt tijdens de mis en had daardoor ook het idee dat het een Katholieke mis was, maar de dag erna kwam ik erachter dat het Protestants was. Dit was ook niet normaal, legde Ruth me uit, maar dit was een chique kathedraal waardoor ze aardig uitpakken. Op eerste kerstdag (christmas day) had ik een gesprek met Ruth over religie wat ik erg interessant vond. Zo legde ik uit dat ik christenen soms vrij extreem vind in hun geloof als het bijvoorbeeld gaat over het 'verbieden' van homoseksualiteit. Ik vertelde dit Ruth zonder dat ik wist hoe zij hierover dacht dus was erg benieuwd naar haar reactie. Ze bleek inderdaad ook tegen het homohuwelijk te zijn. Ze vertelde niet een homo-hater te zijn of iets dergelijks, maar god heeft ons niet gemaakt om seks te hebben met hetzelfde geslacht dus mag dat ook niet. Het is prima om gevoelens te hebben als man voor een andere man, als je daar maar niets mee doet. Zo discussieerden we nog even verder wat best wel lastig was. Sowieso omdat we er allebei totaal anders over denken en waarschijnlijk elkaar nooit zouden kunnen overtuigen, maar alles in het Engels maakt het ook nog iets moeilijker om me goed uit te drukken. Daarnaast snapte ik haar kant van het verhaal goed, ook al kan ik daar niet achter staan. Ik vond het wel erg leuk om er met haar over te kunnen praten aangezien ik in mijn omgeving niemand heb die op dezelfde manier als zij gelooft.

Op Christmas day, was het tijd voor cadeautjes. Ik had al veel cadeaus onder de kerstboom zien liggen. Die ochtend was iedereen weer naar de kerk gegaan, dit keer voor een normale dienst, maar ik was thuisgebleven zodat ik kon uitslapen aangezien ik erge hoofdpijn had gekregen de avond ervoor. Daardoor was ik 's ochtends alleen in het huis en dat gaf me de kans even door het huis te lopen. Zo kwam ik erachter dat ze nog een kamer hadden die ik nog niet had gezien. Een aparte eetkamer! Past natuurlijk in het plaatje van een enorm huis, maar ik had eigenlijk nog nooit 'in het echt' een aparte woonkamer en aparte eetkamer gezien. De keuken was al enorm en daar stond ook een eettafel in dus ik verwachtte dat ze daar altijd aten. De tafel in de eetkamer was al gedekt en achter de tafel stond een grote vleugel. Eindelijk weer een piano in mijn buurt:) Maar ik durfde er niet zomaar op te gaan spelen. Nadat iedereen terugkwam van de kerk had ik nog steeds niet ontbeten doordat ik nieuwsgierig door het huis had gelopen. Na mijn ontbijt kon het uitpakken van de cadeautjes beginnen. De bustickets van Cathy en mij waren al door Ruth betaald als kerstcadeau dus ik had niet verwacht nog iets te krijgen. Cathy en ik hadden wel wat cadeautjes gekocht om ook onder de kerstboom te leggen. Ik was blij dat ik eraan dacht om wat voor ze te kopen, aangezien cadeaus geven met kerst niet echt in mijn systeem zit. Natuurlijk moesten we wel iets meenemen als dank voor hun gastvrijheid. Tot mijn verbazing kregen Cathy, Amy en ik bijna net zoveel cadeaus als de rest van het gezin. Ze bleven ons maar cadeaus geven! Eerst kregen we een sok gevuld met cadeaus wat zogenaamd de kerstman zou hebben gedaan en onder de kerstboom liggen cadeaus van familie en vrienden. Uiteindelijk heb ik 7 cadeautjes van ze gekregen!

Die middag was het tijd voor het grote diner, of lunch want het was nog maar half 3. De kalkoen had de hele dag al in de oven gestaan en er kwamen steeds meer schalen met verschillend eten op tafel. Aan het begin had iedereen een christmascracker op zijn bord liggen en dit vond ik erg leuk. Ik had al veel christmascrackers in de winkels zien liggen en ook in pubs en restaurants waar mensen alvast kersdiners hadden met elkaar. Blijkbaar is het normaal in Engeland om de hele maand december kerstdiners te hebben. Op zich handig bedacht, zo kan je ook kerstdiners met vrienden doen en uiteindelijk is iedereen met kerst zelf bij hun familie. Zoals ik bij alle mensen in de pubs al had gezien, mocht ik nu zelf ook het kroontje opzetten die in de christmascracker zat. Een typisch Brits ritueel. Ik vond het erg leuk alle Britse dingen van kerst zelf mee te maken. Zo kon ik ook eindelijk een echte Christmas Pudding proeven die ik ook al zo vaak in de supermarkt had zien liggen en me steeds af vroeg wat dat nu zou zijn. Ze hadden een traditionele versie wat een vruchtencake is. En ze hadden een moderne versie wat een chocoladecake was met chocoladesaus en er waren wat gouden sterretjes overheen gestrooid. Ik mocht beide cakes proeven en de traditionele cake had een beetje een gluhwein smaak. Dit is een smaak die veel terugkwam tijdens kerst want dezelfde kruiden zitten bijvoorbeeld ook in de Mince Pies wat ik ook eindelijk kon proeven. Het gezin had het idee dat wij in Nederland dat ook wel hadden, maar ik zie Mince Pies toch echt als Engels. Ik legde uit dat gourmetten bijvoorbeeld veel gedaan wordt in Nederland en zij hadden geen idee wat dat was. Ik zocht een foto op via google op mijn telefoon, maar ze hadden nog nooit een gourmetstel gezien. Ik wist niet dat dat zo erg Nederlands was! Erg leuk om zo landen te kunnen vergelijken. Tijdens deze dagen werden er ook veel vergelijkingen gemaakt tussen Taiwan, waar Cathy vandaan komt, en Hongkong. Leuk om te horen aangezien ik eigenlijk maar weinig weet van Azie en ik soms de neiging heb om te denken dat het een pot nat is, terwijl dit toch echt niet zo blijkt te zijn.

's Avonds speelden we spelletjes wat erg gezellig was en kwam ik erachter dat ze ook nog eens een grote speelkamer in het huis hebben met pooltafel, tafeltennis, tafelvoetbal, een drumstel, keyboard en een zithoek met tv. Daar konden we ons dus prima vermaken! De volgende dag was het weer tijd om de bus in te stappen, voor de lange reis terug naar huis. Wat wij Tweede Kerstdag noemen is voor de Engelsen Boxing Day. Ik dacht altijd dat de naam anders was, maar de dag verder niet. Dit is toch anders aangezien de Nederlanders op Tweede Kerstdag vaak nog een diner hebben en het eigenlijk hetzelfde vieren als Eerste Kerstdag, alleen vaak bij de familie van de andere kant. Maar voor de Engelsen is Boxing Day eigenlijk gewoon een vrije dag met heel veel kortingen in kledingwinkels, maar geen speciale brunch of diners meer. Per kerst kiezen ze dan ook een familie en gaan ze niet langs bij zowel hun eigen familie als schoonfamilie. Tenzij ze dichtbij elkaar wonen natuurlijk, maar het grote diner kan dan maar bij een van de families.

Nadat ik thuis was gekomen, had ik 1 dag om even bezig te gaan voor mijn opdracht. Waar ik natuurlijk totaal geen zin had net na kerst... maar de dag erna was het alweer tijd om naar London te gaan! En nu voor langer dan twee uur;) Dus moest ik echt even aan de bak en kon ik daarna mijn spullen weer pakken. Gelukkig nam ik nu de trein naar London en deed ik er maar 2 uur over ipv 3,5 uur wat het met de bus was. Aangekomen in London was het de kunst om Bas te gaan zoeken die met de bus op een ander punt in London aankwam. Van mijn station naar zijn bushalte lopen was 40 minuten volgens google maps en hij kwam ook 40 minuten later aan dan ik dus dat kwam goed uit. Het was nog even zoeken aangezien de straat waar hij aankwam langer was dan ik dacht, maar uiteindelijk vonden we elkaar:) Erg blij om elkaar eindelijk weer te zien natuurlijk, aten we eerst wat en gingen we daarna met de metro richting ons hostel. Heel handig maar niet heus, hadden we allebei niet meer gekeken hoe ons hostel ook alweer heette en wat het adres was. We hadden alleen het metrostation wat in de buurt was onthouden. Had ik alles goed uitgezocht wat ik wilde gaan bekijken in London, was ik net dit vergeten. Maanden geleden hebben we ooit allebei op google maps gezien waar het hostel was en hadden allebei daardoor wel een gevoel van een kant wat we op moesten. Met blijkbaar een gevoel wat klopte, en toch ook aardig wat geluk, vonden we zowaar ons hostel! In een vrij donker zijstraatje dus die hadden we nooit gevonden, als we nooit op google maps hadden gegeken. Het hostel was ontzettend simpel, maar we hadden ook niet veel verwacht voor de prijs. Ons kamer was spierwit met ontzettend fel licht waardoor het op een ziekenhuiskamertje leek, maar het was schoon dus waren we allang blij. De eerste dag hadden we erg mooi weer wat erg fijn was. We gingen meteen de London Eye in en de drukte was wel even verschrikkelijk... Erg lang hebben we in de rij moeten staan. Allereerst in de rij om onze voucher om te wisselen voor een geldig kaartje en daarna in de rij om er uberhaupt in te kunnen. Hierdoor waren we veel tijd kwijt (een halve dag) maar het uitzicht was erg mooi. De dagen erna werd het weer steeds slechter en de laatste dag bleef het maar regenen. Gelukkig hadden we alles wat we wilden zien al gezien, maar toch was het jammer. Voordeel van London is wel dat de meeste musea gratis zijn dus konden we snel een museum in vluchten als het buiten goot. Tijdens Oud & Nieuw waren we ook nog in London en konden we dus het vuurwerk spektakel meemaken! De dag ervoor hadden we al aan een man die al camera's en hekken klaar aan het zetten was voor de London Eye, gevraagd hoe vroeg je er moet zijn voor een goed zicht. Ik las op internet 10 uur 's avonds, maar hij zei om 5 uur. Dan sta je wel heel lang in de kou te wachten natuurlijk, maar hij vertelde ons dat we er in ieder geval voor 8 uur moeten zijn anders sluiten ze de weg al af door de drukte. We waren blij dat het nog niet vroor en sneeuwde, maar vanaf 5 uur wachten op vuurwerk in de kou is toch wel een lange tijd. We konden er nog even over nadenken en stonden uiteindelijk op 31 december om half 7 klaar voor het vuurwerk. We hadden een mooi plekje gevonden op een brug, maar kwamen er daarna achter dat de brug om 8 uur ging sluiten. Snel liepen we de brug af en zochten we een nieuw plekje. We vonden een goede plek bij een stoeprand zodat we konden zitten. Van Vodafone kregen we een pakketje inclusief snoepjes. Het bleek een bijzondere show te worden waarbij ze werken met geur en smaak. De snoepjes waren verschillend fruit en tijdens het vuurwerk kwamen de geuren van dit fruit ook voorbij. Erg bijzonder! Zo rook het heerlijk zoet naar aardbei, banaan en sinaasappel tijdens de show. Het vuurwerk was ontzettend mooi, al vond ik het tegenvallen dat het maar 10 minuten duurde. Tijdens de feestdag Guy Fawkes had ik natuurlijk ook een vuurwerkshow meegemaakt en deze duurde 20 minuten dus had dit ook wel van London verwacht.

Daarna naar huis gaan was een groot drama. Dit hadden we totaal niet voorzien. Een half miljoen mensen wilden tegelijk naar de metrostations om naar huis te gaan, wat natuurlijk totaal niet werkte. Op grote kruispunten waar normaal auto's rijden stond het nu vol met mensen en stond het gewoon vast. Agenten gaven aan dat het een paar uur duurt voordat je het kruispunt hebt overgestoken. We hoorden een tip van een agent om via een ander station naar huis te gaan en daar liepen we dus maar naar toe. Alleen was de halve stad afgezet en werden we helemaal omgeleid als een kudde dieren. Zo kon de politie natuurlijk beter overzicht houden, maar dit kostte ons uren. Onze benen waren al aardig moe van het lange staan de hele avond, maar we kregen voorlopig nog even geen rust. We deden er zo'n 3 uur over om bij dat metrostation te komen, geplet tussen honderden mensen, en waren 3,5 uur later dan gepland thuis, helemaal kapot. De avond erna stond de Lion King in de planning, waar ik erg naar uit keek en het was ook ontzettend leuk en mooi:) Het theater zelf zag er ook al prachtig uit. Cathy was heel toevallig dezelfde dagen in London en ging op dezelfde dag en tijdstip naar de Lion King dus kwamen we haar ook nog even tegen.

Ondanks het slechte weer van de laatste paar dagen, was London erg geslaagd. Nu ik weer thuis ben heb ik nog maar twee weken te gaan hier in Sheffield en dat betekent mijn opdracht af gaan ronden en langzamerhand afscheid gaan nemen van alle mensen hier! Dit weekend en in de loop van de komende week komt iedereen weer terug die thuis was voor kerst dus dat wordt het weer wat gezelliger hier. Sheffield voelt nu erg leeg, maar dat geeft me wel de kans om voor school bezig te gaan en zo hoop ik mijn onderzoek op tijd af te krijgen.